شکیبا نفس من و بابایی

فندقیه مامان دیشب میگه مامان به نظرت من دکتر  بشم یا پیستای؟ بهش میگم خب دکتر بهتره دیگه مامانی میگه باسه پیستای میسم ...

دخمل مامانی دیروز رفته همه کاغذا رو از توی کشو ریخته بیرون خودش نشسته تو کشو بهش میگم چرا کاغذا رو ریختی بیرون دختر جان؟ میگه من غاغذم بیا کشو رو ببند  ...

این روزا شکیبا یی هی ازم میپرسه من کوچولو بودم به  این چی میگفتم به اون چی میگفتم بعضی چیزاشو که یادم میاد اینجا مینویسم چون حافظه درست حسابی ندارم اولین کلمه ای که شکیبا جونی گفت بابا بود بعد مامان بعد داندا(دایی جون) یه روز مستونی لباسای شکیبا رو پوشیده بودم که بریم خونه مامانم عسل مامانی تازه راه افتاده بود دیدم رفته تو اتاقش کلاهش رو آورده میگه ماما کالا وای چقدر ذوق کردم بقیه کلمه های فندقی: مونه= مورچه ابدیا= اسباب بازی الیا= عروسکا لقال= یخچال عمولیا= عمو علی ساله ساله= ساحل سایه( دختر عمو های فندقی) بابادو= بابا جون لخابا= رختخابا مدیا= مداد رنگی اندبایه= هندوانه گاگا= انواع جارو گالیمندو= خاله من...

دیشب فندق مامانی خیلی بد خوابید نمیدونم از چی ترسیده بود یهویی نصفه شب شروع کرد به داد زدن  کنار خودم خوابوندمش هی بلند میشد میشست میگفت مامان این چیه بهش میگفتم چیزی نیست عزیزم چند بار بلند شدم واسش برق روشن کردم هی میگفت من استبا کردم چیزی نیست باز از دوباره شروع میکرد به داد زدن هی میخواستم ذهنش رو منحرف کنم خیلی تاثیری نداشت ولی وقتی واسش از تولد گرفتن و شمع و این چیزا تعریف کردم دیگه بچم آروم شد رفت کنار باباییش خیلی آروم خوابید هنوزم کنار باباییش خوابیده یه بار بغلش کردم بذارمش جای خودش توی خواب میگفت کلال بابام بخابم   ...

دو سه روزیه دخمل مامانی میگه سی و دی و دست دست دیروز میگه مامانی این آنقا(آهنگ) رو بذار با هم بیقسیم  هر چی فکر کردم نمیفهمیدم چی میگه؟ بهش میگم من یادم نمیاد کدومه؟ میگه ای بابا عیوسی مدید(مجید) بود تازه فهمیدم منظورش شیرازیها دست دسته ...

    روز   ...

      نازنینم سه سال از آمدنت میگذرد وجنان تا رو پودم بوجودت گره  خورده است که اگر صورت زیبایت در قاب چشمانم نقش نبندد گویی دیگر هیچ چیز به دنیا دیدنی نیست مرا شیدا کرده ای و به حق  کمال عشق در کالبد مادر متجلی میگردد اکنون دلخوشی من دلخوشی تو اندوهم غم تو و هستی ام هستی توست باشد که در پناه ایزد منان روزگار بگذرانی بدان که دعای مادر تا همیشه بدرقه جسم و روحت خواهد بود           ...

اولین کفشایی که دخملی باهاش راه افتاد ...

  روز ...

  پارسال هشت دی دخمل مامانی رو از شیر گرفتمش آخرین باری که بهش شیر دادم خیلی غصه داشتم آخه فندق من خیلی با مزه دی دی میخورد صبح که از خواب بیدار شدم به دی دیش یه داروی تلخ زدم شکیبا جونی یه ذره که خورد بهم گفت چقد تخه بهش گفتم آره مامانی دیگه خراب شده دی دیت سه چار بار تا ظهر هی سراغشو گرفت هر دفعه یه ثانیه که میخورد بلند میشد  دخمل مامانی  روخیلی راحت و بی دردسر  گرفتیمش از شیر بعدازظهر هم یه مهمونی کوچولوی دوستانه داشتیم که شکیبا با بچه ها سرگرم بود و دیگه یادش نبود شب هم خیلی راحت خوابید انگار نه انگار که دو سال هر شب چند بار بیدار میشده و شیر میخورده قربون دخملم برم من که اینقدر خانو...